नयाँ दिल्ली( एएनआई )संगीत रचनाकार र गायक अनु मलिकले डिप्रेसनसँगको आफ्नो संघर्ष र त्यसलाई कसरी पार गरे भन्ने बारे खुलाएका छन्।एएनआईसँग विशेष कुरा गर्दै, अनुले आफ्नो बाल्यकालको सम्झना गराएर भने कि , उनी केवल दश वर्षको थिए जब उनले पीडा देख्नू सुरु गरे, उनले अगाडि भने मुस्कुराएर डिप्रेसनसँग लड्न सिकेका थिए। मेरो बुबा एक अद्वितीय प्रतिभाशाली व्यक्ति हुनुहुन्थ्यो। सारंगा तेरी याद में नैन हुए बेचैनु, हान दिवाना हूं मैुं मेरो बुबाले रचना गरेका थिए। जेठो भएकोले मलाई उहाँको आँखामा आँसु देखेको सम्झना छ र म उहाँकहाँ गएँ र भने, सबैले काम पाउँछन्, तिमी किन एक्लै उहाँले भन्नुभयो, कसैले काम दिनुभएन१० वर्षको उमेरदेखि नै पीडा देख्न थालेको थिए मैले ।त्यतिबेला मलाई डिप्रेसनले सताएको थियो ।म यस्तो संसारमा छु जहाँ मेरो बुवा आर्थिक रूपमा असुरक्षित हुनुहुन्छ ,मम्मी तनावमा र मैले काम गर्नुपर्छ । । गायकले मानसिक स्वास्थ्यमा पारिवारिक गतिशीलता परिवर्तनको प्रभावलाई रेखांकित गरे। उनले भने, डिप्रेसनसँग लड्ने कोसिस गरें। म पनि अरु जस्तै रुन थालेँ भने परिवारको हेरचाह कसले गर्ने हो एउटा कुनामा बसेर रुने सुविधा मसँग थिएन। त्यसको लागि समय आयो। मैले भर्खरै मेरो हर्मोनियम बाजा उठाएँ र कामको लागि सोध्दै ढोका ढकढकाउने गर्थे। मलाई याद छ, त्यो समयमा मैले केही लाइनहरू लेखेको थिएँ, जसमध्ये एउटा थियो, मै गलीयो का राजा मेरे दौलत मेरे दिल है और यो। केवल बाजा। धेरै मानिसहरू मलाई देखेर हाँस्छन् तर म कस्तो डिप्रेसनबाट गुज्रिरहेको थिएँ भन्ने कुरा उनीहरूलाई कहिल्यै थाहा थिएन। त्यसैले मैले मुस्कुराएर डिप्रेसनसँग लड्न सिकें। यदि कसैले मलाई केही भन्यो भने, म उनीहरूलाई हेरेर मुस्कुराउँछु। मैले मलाई कहिल्यै असर गर्न दिइन। तिमीसँग रुने पनि विलासिता छैन। तिमी अगाडि बढ।
कठिन समयमा आफूलाई के के कुराले अगाडि बढायो भन्ने खुलासा गर्दै गायक(संगीतकारले भने, एउटा गीतले मलाई उत्प्रेरित गर्छ। यो कवि शैलेन्द्रजीले लेखेको हो, जसलाई म सम्मान गर्छु र उहाँबाट धेरै प्रेरणा लिन्छु। उहाँको गीत ुचल्ने हे हे जिन्दागानीु रुकाना मौत की निशानी सर पे लाल टोपी रुसी फिर भी दिल है हिन्दुस्तानी ले आज सम्म मलाई उत्प्रेरित गर्छ। म एक भारतीय हुँ, म एक लडाकु हुँ। म विश्वास गर्छु कि प्रत्येक भारतीय लडाकु हो। म विश्वास गर्छु कि हामी सबै बाँच्न सिक्छौं।अल्का याज्ञिकले डिप्रेसनसँग लड्दा र गीत गाउन नसक्दा आफ्नो करियरको एउटा चरणबाट गुज्रिएको अल्का याज्ञिकलाई कसरी उत्प्रेरित गर्नुभयो भन्ने बारेमा उनले भने, ूजब अल्का(जीले आफ्नो बुबा गुमाए, उनी धेरै पीडासँग लड्दै थिइन्। मैले मेरो बुबा गुमाए। आमालाई पनि थाहा छ र कस्तो लाग्छ थाहा छ।जेपी दत्त साहबले हामीलाई फिल्म दिनुभयो, ुरिफ्युजीु अभिषेक बच्चन र करीना कपूर, यो उनीहरूको डेब्यू फिल्म थियो। म दत्त साहबप्रति साँच्चै आभारी छु। उहाँले मलाई सीमा दिनुभयो, उहाँले मलाई शरणार्थी दिनुभयो,कारगिल, जब यी गीतहरू लेखिएका थिए, मलाई लाग्यो कि यिनीहरूलाई न्याय गर्न सक्ने व्यक्ति मात्र अल्का हुन्। हामीले उनलाई बोलाउँदा उनी गीत गाउन त्यो क्षेत्रमा थिइनन् । उनी पुरै डिप्रेसनमा थिइन् । अनि मैले उनलाई विश्वास दिलाए र यी गीतहरू सुन्न आग्रह गरें। र जब मैले त्यो भाग ुऐसा लगता है।गाएको थिएँ, मैले गाएको पल उनले कस्तो प्रतिक्रिया दिइन भन्ने मलाई याद छ। उनी उत्कृष्ट कलाकार हुन् । मैले भनेँ, ‘अल्का, स्टुडियो आउनुस्, आउनुस्, जाऔं, काम गरौं । मलाई लाग्छ कि उनले आफ्नो बुबा गुमाउनुको सबै पीडा त्यो गीतमा पोखेकी छिन्। र मलाई लाग्छ कि यो सबै भन्दा राम्रो गाएको एल्बम मध्ये एक हो।डिप्रेसनसँगको संघर्षको बावजुद, अनुले भारतीय संगीत उद्योगमा आफ्नो लागि एउटा स्थान बनाइन् र धेरै संख्याहरू रचना गरे जुन चार्टबस्टरहरू बने।
