कुनै पनि देशको विदेश नीति बाइबल, कुरान र वेद होइन यो नबदलिने जड वस्तु पनि होइन बदलिन्छ, समय र परिस्थिति अनुसार । यो घटनामा नेपाल हमासको आतंककारी आक्रमणबाट पीडित देश हो । त्यसैले यो हाम्रो देशको दाजुभाइहरूको रगत बगेको घटना हो र हमासको त्यो त्रासदीपूर्ण घटनाकाे विरुद्ध नेपाल जसरी पनि उभिनु पर्ने थियो । यो नै उपयुक्त विदेश नीति हो । हुन त यो एउटा विचार मात्र हो, यसले देशको प्रतिनिधित्व त गर्दैन । अहिलेको लागि यो एउटा फरक विचार हो तर हामी नेपालीहरूले बुझेको र पढेको इतिहास त यस्तो छ कि हाम्रा तत्कालीन जननायक बिपी कोइरालाले भारत र चीन समेतले इजरायललाई देशकै रूपमा मान्यता नदिएको बेलामा पनि एशियाली देशहरूमा इजरायललाई मान्यता दिने पहिलो मुलुक बनेर इतिहास बनाएको नाताले पनि आजको दिनमा यदि बिपी कोइराला जस्ता राजनेता नेपालका प्रधानमन्त्री भएको भए गाजामा नेपाल युद्धविरामको पक्षमा त हुने कुरा थिएन । क्यानडाले ल्याएको हमासको त्यो आतंकवादी घटनाको निन्दा गर्ने प्रस्तावलाई नेपालले नै अन्तर्राष्ट्रिय मञ्चमा ल्याउने थियो र इजरायलको प्रधानमन्त्री नेतान्याहुलाई भेटेर आतंकवाद विरुद्धको अभियानमा समर्थन जनाउन इजरायलमा पुग्नुहुने थियो ।यो महत्त्वपूर्ण विषय नेपाली कांग्रेसका सभापति शेर बहादुर देउवा र शेखर कोइरालालाई समेत थाहा नभएको विषय त पक्कै होइन तर किन यतिबेला सरकारमा रहेका आफ्ना परराष्टमन्त्रीलाई यो कुरा किन बुझाउनु सक्नुभएन वा अरु नै कारणले मौन बस्नु भो यो उहाँहरूले आउने दिनमा खोल्नुहोला तर यसपटक नेपालले हमासकाे आतंकवादबाट पीडित देशको रूपमा एउटा अर्काे इतिहास रच्ने मौका पाएको थियो । यो मौका देशले गुमायो । हुन् त सबै बिपी कोइराला जस्तै हुने भए त बिपीको महत्व पनि कहाँ हुने थियो र !? आजका दिनमा नेपालको यो बैमौसमी बिदेश नीतिमाथि बहसको खाचो चाहिं अवश्य छ ।

अब हिजोका दिन देखिएका मार्सल जोसेफ ब्रज, टिटो, जवाहरलाल नेहरु र सुहार्तोको गीत गाएर हिंडनेहरु मात्रै होइनन् रिचर्ड निक्सनले खडा गरेको देङ सिआओ पिङको ग्रेटवालको पर्खाल भित्र पनि ट्याकंले कुल्चेर हजारौं लोकतन्त्रका योद्धाहरुकाे तेयानम्यान स्क्वायरमा चिहान बनाएको घटना ताजै छ । त्यसैले विदेश नीतिको पुरानाे र थोत्रो परिभाषामा होइन सोसल मिडियाले निर्माण गरेको चुनौतीपूर्ण वर्तमानलाई पनि प्रथम विश्वयुद्ध र दोस्रो विश्व युद्धको इतिहासले अब प्रभावित गर्न सक्दैन । यतिबेला हिजोका नाजीहरू छैनन् जसले लाखौं यहुदीहरूलाई ग्यास च्याम्बरमा जलाएका थिए । नयाँ नाजीहरू जन्मिएका भने छ्न । कहिले सलमान रुस्दीलाई फतवा जारी गर्छन् त कहिले तसलिमा नसरिन बिरुद्ध फतवा जारी गर्छन् । अब त नयाँ नाजीको रूपमा उदाएका छ्न मुस्लिम ब्रदरहुड, हमास आईएस आईएस, अलकायदा र लस्कर -ए तोइवा ! आदि । त्यसैले आजका दिनमा रुपान्तरणको कुरा गर्नेहरूले देशको विदेश नीतिमा पनि रुपान्तरणको रुख रोप्ने बेला भएको छ । भोल्गा नदीमा धेरै पानी बगेको छ भने ह्वाङ्हो नदीमा झन् नबग्ने कुरा भएन । स्वेज नहरको कुरा वेस्ट बैंक र गाजा पट्टिले पनि देखाएको छ । यहाँ पनि बागमती, गण्डकी र कोशी-कर्णालीमा धेरै पानी बगिसकेको छ । त्यसकारण बदलिनुपर्छ हामीले पनि । केवल परराष्ट नीति मात्रै होईन यो अबको कथाले मागेको कुरा गरिएको हो, कोरा कल्पनाको कथा सुनाइएको भने पटक्कै होइन ।